Tosca

Tosca is een roman verborgen in een dichtbundel, die zich voordoet als een blanco boek. Het concept verwijst naar zowel de romanpersonages als de gedichten die moeten worden ‘onthuld’. De lezer heeft de eenmalige keuze om alleen de gedichten te lezen, maar wordt verondersteld de eronder verscholen roman te ontrafelen. Daarvoor moet hij de gesloten pagina’s opensnijden. De typografie, het gekozen papier en de gebruikte technieken sluiten naadloos aan bij het verhaal van het boek.

De jury over Tosca:

Dit boek, waarbij je pagina's moet openscheuren, dient een duidelijk doel, het is geen gimmick. Het bundelt poëzie met een roman in een soort tweelagigheid. De poëzie prikkelt om de roman te lezen, maar daarvoor is een 'scheurdaad' nodig. Het opensnijden van de pagina's maakt deel uit van het leesritueel. De ogenschijnlijke simpelheid van de vormgeving is bedrieglijk. Er zijn geen eyecatchers te vinden, alles staat in relatie tot elkaar, het papier, de bindwijze, de typografie en de subtiele blinddruk. Dit alles getuigt van een erg gedreven en integere aanpak van de ontwerper en de auteur. Het is ook moedig om in tijden van ongebreidelde en om aandacht schreeuwende beeldcultuur een 'stil boek' durven uit te geven. Tip: koop er meteen twee: één om te gebruiken en één om intact te houden.

Wat betekent deze award voor jou?

Het biedt erkenning voor het werk dat ik heb gemaakt, dat op een onafhankelijke manier is beoordeeld. Naar de buitenwereld straalt dit een extra kwaliteitskeurmerk uit.

Hoe is het idee voor dit project ontstaan?

Het idee voor de fysieke vorm ontstond vanuit de wens om het achterliggende gevoel van het hoofdpersonage ook visueel tot uiting te laten komen. Zoals de achterflaptekst omschrijft: ‘Zij is een gesloten boek, beter dan ik kan niemand haar begrijpen.’ We wilden een boek creëren dat aanvankelijk blanco aanvoelt, waarbij de lezer bladzijde voor bladzijde het verhaal langzaam onthult en ontdekt.

Wat maakt jouw project zo bijzonder?

Dit project is voor mij bijzonder omdat het een unieke kruisbestuiving vormt tussen twee disciplines die elkaar versterken. Wat ik essentieel vind in ontwerp, is dat ideeën en inzichten uit andere vakgebieden je uitdagen om buiten je comfortzone te treden. Door verschillende disciplines te combineren, kom je misschien niet altijd op volledig nieuwe vormen uit, maar wel op een uitkomst die een sterkere eenheid tussen inhoud en vorm creëert.